BİR HEMINGWAY VARDI

“Dünya güzel bir yer ve uğruna savaşmaya değer”

 

Duru sularından içtim ormanın içinden geçerken.Dalları ellerimle iteledim yüzümü çizmesin diye.Rüzgar saçlarımı dağıttı,okşadı serin dokunuşlar bedenimi.Seslere yöneldim.Belki de güvendim içime orada yapayalnızken.Ayaklarım yumuşak toprağa basarken adeta pamuklara dokundu.Huşu içinde gülümsedim,sanki hep bildiğim bir melodinin nameleri kafamın içinde dans edermiş gibi.Ruhum bedenimden ayrılmıştı bu harmoni içinde.Artık bir değildim,raks ediyordum pembe gökyüzüyle.Ansızın çağırdın beni yukarılardan.Uzanmalıydım sesine,evet orada olmalıydım.Önümde diz çökmüş gelinciklerin arasından,patikalardan koştum sana doğru.Oradaydın.Yosun tutmuş bir kayanın üzerinde oturmuş sallanıyordun kendince,sallanır koltuğunda oturuyormuş gibi.Yetiştim sana,var gücümle koştum.Kurtardım seni..hayatını.Ağzına dayadığın o av tüfeğinin tetiğini hiç çekemedin.O gün kurtardım seni ve geri dönüp hiç “bir zamanlar bir Hemingway vardı” demedim.Sen hep yaşadın ve bana öğrettin.Gitmeden de kalınabileceğini hayatın damarlarında...

"Seni kollarımla sarmak ve kalbimin içine yerleştirmek istiyorum. İçindeki güzellik öyle ki, seni sonsuza kadar öpmek istiyorum. Seni sevdiğimden daha fazla ve de daha çok sevemem..."

                        Ernest Hemingway’in büyük aşkı Marlene Dietrich’e yazdığı bir mektuptan...