YALNIZLIK SEÇİMİ

Ömrümü eskittiğim koridorlardayım.Kaç defa yürüdüm buralardan ? Kaç defa duydum banyo duvarındaki rutubet kokusunu ? Hatırlamıyorum hiç.Bir ayna vardı burada.Bir zamanlar.Bir zamanlar hayatımın kadının kendisini süzdüğü,büyüleyici derinlikteki masmavi gözlerini buluşturduğu bir ayna.Kusursuz var oluşunu her seyredişinde işte burada ben,tam bu aynanın önünde,sarılırdım dünyaları verseler değişmeyeceğim o mucizeye.Beraber bakardık kendimize,gençliğimize.Şimdi aynı yerde duruyorum.Var olan her şeyim kaybolmuş bir çerçevenin içinde.Yılların hüküm sürdüğü,yorgun ve buruşuk yüzümde.

Yürümüşüm farkında olmadan,düşlerken bir şeyleri.Anacığımın yemek kokularıyla mest olduğum o kocaman mutfağın tam kapısına varmışım.Hayatının her anında telaşlı,koştur koştur olan bir kadının mabediydi burası zamanında.”Önce evladım” derdi sofraya her tabak koyuşunda.Sıcacık mercimek çorbasıyla dolmuş o pirinç tası ilk bana verirdi.Daha vermeden alırdım ben gerçi,dayanamazdım.Şefkatin lügatteki karşılığı oydu bu yerinde duramayan velet için.Her yemek sonrası cebinden çıkarıp bana verdiği şekerleme,gözlerinin içinin gülmesine yetse de bana hiçbir zaman yetmezdi işte.Anne birazcık daha var mı ? Anne hak ettim mi bahçede oynamayı ? Anne beni seviyor musun? Anne? Anne? ...Anacığım benim...

Şimdi verandadayım,güneşin altındayım.Nasıl geldim bilmiyorum ama buradayım işte,adımımı attım.Gıcırdayan ahşaba basa basa ilerliyorum üzerinde.Kadınımın sallanır koltuğunun durduğu o masum köşeye doğru.Dünyalar güzeli iki kızımızın bahçedeki hallerini izlediğimiz yere.Ne güzel oynarlardı öyle.Bıcır bıcır,hiç bir şey düşünmeden.Onlar hayatlarının tadını çıkarır,biz bu verandada aşkımızı yaşardık.Gözlerimiz gözlerimize,ellerimiz ellerimize kitlenirdi.Şimdi baktığımda iskeleti andıran elimin,bastonuma kitlendiği gibi.

Çöküverdim bir anda köşedeki sandalyeye,düştüm.Yıkılmışçasına,farkına varırken bir şeylerin.Bir zamanlar sahip olduğum her şey,hayallerden bir oyun oynuyordu şimdi.Başrolünde ben ve hiçliğin yer aldığı bir oyun.Hatalarım,pişmanlıklarım,hayal kırıklıklarım bile beni terk etmişti.Zamanında değerini bilemediğim ne varsa,bu oyunu yazmıştı giderken.O an anladım ki ben,yalnızlığı seçmiştim.Ben sebep olmuştum bu uğursuzluğa.Ben dağıtmıştım ailemi.Ben yok etmiştim aşkımı.Ben.Hep ben...Ne emektar ana mutfağında,ne aşkımın verandasında,ne de o aynanın karşısında şimdi kimsecikler yoktu.Tel tel dökülen bedenimle ben,yapayalnızdım artık.